آسانسور بدون موتور خانه
آسانسورهای بدون موتور خانه یا آسانسور های روملس آسانسورهایی هستند که فضای مستقلی جهت استقرار موتور و تابلو فرمان نداشته و به این صورت می باشد که موتور داخل چاله زیر سقف و تابلو در کنار بالاترین توقف قرار میگیرد. این نوع آسانسور ها معمولا در ساختمانهایی که محدودیت ارتفاع داشته باشند و یا آسانسور با توقف در پشت بام مورد نیاز باشد اجرا می شوند.
ویژگی آسانسورهای روملس
۱. موتور استفاده شده در آسانسورهای روملس می بایستی حتما از نوع گیرلس بوده و دلیل آن حجم بسیار کمتر موتورهای گیرلس نسبت به گیربکس می باشد. در سیستم های گیرلس که بصورت موتورخانه دار و بدون موتورخانه اجرا می شوند، با توجه به اینکه سیستم تعلیق آن به صورت دو به یک می باشد بنابراین سرعت چرخش موتور دو برابر سرعت حرکت کابین می باشد. این به این معنیست که اگر به فرض یک آسانسور با سرعت ۱ متر مورد نیاز است در این حالت موتور با سرعت ۲ متر بر ثانیه باید بچرخد.
۲. همچنین سیستم تعلیق در آسانسورهای روملس به صورت دو به یک میباشد. در سیستم های تعلیق دو به یک فیکسینگ سربکسل های به جای اینکه روی کابین و وزنه قرار بگیرند هم تراز موتور در بالاترین قسمت چاله آسانسور فیکس میشوند. به این صورت که پس از فیکس کردن یکطرف سربکسل ها و عبور از روی فلکه های هرزگرد وزنه، فلکه موتور و سپس فلکه های هرزگرد کابین مجددا در تراز کلاف پایه موتور بسته می شوند.
۳. در آسانسور های روملس نیز تراز اجرای کلاف جهت استقرار پایه موتور تعریف مشخصی دارد.
۴. اورهد مورد نیاز در آسانسورهای بدون موتور خانه از کف تمام شده بالاترین توقف حداقل ۴۸۰ سانتیمتر میباشد. کلاف پایه موتور که از ناودانی یا تیرآهن نمره ۱۸ یا ۲۰ می باشد کاملا دور نبشی ستون های آهنکشی چرخیده و بار کلیه قطعات شامل کابین، موتور، وزنه و همچنین مسافرین روی آن میباشد.
۵. ارتفاع کف تمام شده بالاترین ایستگاه تا روی این کلاف در آسانسورهای با سرعت ۱ متر بر ثانیه و ارتفاع کابین استاندارد ۳۸۰ سانتیمتر می باشد. همانطور که گفته شد با توجه به اینکه اورهد در این آسانسورها ۴۸۰ می باشد بنابراین یک متر از ارتفاع باقیمانده به پایه زیر موتور، ارتفاع موتور و فضای کاری روی موتور اختصاص داده می شود. چنانچه سرعت و یا ارتفاع کابین در این نوع آسانسورها تغییر کند به نسبت آن ارتفاع اورهد افزایش خواهد یافت.
استاندارد آسانسورهای بدون موتورخانه MRL
۱. در این نوع آسانسور ها یک دریچه به منظور خروج اضطراری در بالاترین قسمت چاله آسانسور جهت ورود و خروج و همچنین یک دریچه جهت دسترسی به موتور در مواقع تعمیرات تعبیه میشود که از بندهای بسیار مهم و حائز اهمیت استانداردی می باشد.
۲. در آسانسورهای بدون موتورخانه بدلیل عدم وجود اتاقک آسانسور تابلو فرمان در کناربالاترین ایستگاه استقرارداده میشود. محل قرارگرفتن تابلو فرمان می بایستی به صورتی باشد که دسترسی و دید به چاله و موتور کاملا فراهم باشد.
۳. استاندارد تعریف شده در آسانسورهای موتورخانه دار در خصوص مسیرهای دسترسی، فضاهای کاری و درب ها و دریچه های ایمنی در این نوع آسانسورها نیز صادق می باشد.
به طور مثال فضای اختصاصی جهت قرار گرفتن تابلو می بایستی مجهز به قفلی باشد که درب آن بصورت بدون کلید بسته و با کلید باز شود. چنانچه امکان نصب درب در این فضا وجود نداشته باشد میتوان با نصب قفل با شرایط فوق برای تابلو سه فاز و تابلو فرمان، شرایط استانداردی برای این فضا را رعایت کرد.
۴. حالت اضطراری در این نوع آسانسورها جهت خارج کردن مسافرین به دو صورت برقی و دستی قابل انجام می باشد. درحالت دستی اهرم ترمز موتور که در فضای تابلو فرمان و سه فاز نصب میشود و از طریق یک سیم بکسل به پشت موتور نصب میگردد امکان باز کردن فک ترمز و حرکت آرام کابین به سمت نزدیکترین طبقه را فراهم میکند. در حالت برقی باز شدن فک ترمز موتور و همچنین حرکت موتور از طریق باطری های موجود در تابلو فرمان صورت میگیرد
مراحل نصب
عملیات نصب این نوع آسانسور ها کاملا مشابه آسانسورهای موتورخانه دار بوده و تنها تفاوت آن این است که به جای آنکه موتور روی دال بتنی سکوی اتاق آسانسور قرار بگیرد، بر روی استرکچر متصل به آهنکشی استقرار داده میشود که به لحاظ ایمنی و استحکام هیچ تفاوتی با آسانسور موتورخانه دار ندارد. روش نصب آسانسور های روملس کاملا مشابه آسانسورهای موتورخانه دارگیرلس و گیربکس بوده و شامل اجرای استرکچر آهنکشی، اجرای درب و ریل، اجرای مکانیک و نهایتا راه اندازی نهایی می باشد.
هر آنچه که نیاز دارید.
مزایای آسانسورهای روملس (بدون موتورخانه)
در آسانسور های روملس محل قرار گرفتن وزنه که کاملا به ابعاد چاله آسانسور بستگی دارد به دو حالت وزنه پشت و وزنه بغل قابل اجرا می باشند. در صورتی که عرض چاله آسانسور زیاد باشد وزنه بغل و در صورتیکه عمق چاله بیشتر از عرض آن باشد به صورت وزنه پشت خواهد بود. در هر دو صورت فلکه های روی وزنه و کابین می بایستی به گونه ای طراحی شود که پیچش رفت و برگشت بکسل ها روی فلکه ها حداقل باشد. در این حالت هر چقدر زاویه یوک فلکه ها نسبت به یوک اصلی کمتر باشد ایده آل تر خواهد بود. بنابراین در حالت وزنه پشت بمنظور کاهش زاویه بین یوک اصلی و یوک فلکه ها به جای یک فلکه از دو فلکه روی قاب وزنه استفاده می شود.
فلکه های گاورنر در آسانسور های روملس نسبت به موتورخانه دار متفاوت می باشد. فلکه های گاورنر در آسانسور های بدون موتورخانه به منظور دسترسی راحت تر در مواقع تست پاراشوت دارای یک بوبین جهت تحریک فلکه گاورنر می باشند. این بوبین از طریق تابلو و یک کلید دو حالته در تابلو در مواقع تست پاراشوت فعال می شود. همچنین تابلو فرمان های آسانسور های روملس علاوه بر ابعاد متفاوت تر نسبت به موتورخانه دار دارای پنل کنترل بوده که در مواقع اضطراری موتور را به حرکت در آورده و همچنین یک سیستم اعلام موقعیت کابین بدلیل عدم دید کافی به موتور و آگاهی از حرکت موتور می باشند.